Bangladesh Bhalo Thakuk

(Stay well, Bangladesh)

Lieve allemaal,

Vanavond ben ik aan het typen vanuit Dhaka! De afgelopen weken is het steeds meer gaan regenen en ook nu drupt het lekker buiten. Afgelopen donderdag was ik nog niet in Dhaka toen een groot deel van de stad voor 2-3 uur blank stond. In Khulna viel het toen mee, hoewel het ook daar wel hard heeft geregend.

Na de groepdiscussie over de filter ontwerpen, heb ik de tijd genomen om veel factoren af te wegen. Inclusief een check aan de eisen, overweging van alle informatie tot dan toe en de mogelijkheden tot verbetering. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt voor welk idee ik als basis gebruik om verder te ontwikkelen. Work in progress, ik moet nog meer ontwerpen als ik terug ben in Nederland en wil uiteindelijk ook een prototype maken.

Naast het ontwerp van de filter ben ik vooral bezig geweest met interviews in de stad en rural areas eromheen om erachter te komen met welke communicatiemiddelen de mensen bekend zijn. Gerespecteerde middle class mensen en bijvoorbeeld religieuze leiders worden vaak vertrouwd, of door NGOs als tussenpersoon gevraagd om hen of hun project te introduceren bij de bevolking. Als mensen de markten bezoeken krijgen ze vaak nieuws te horen via flyers, banners, posters of iemand die met een microfoon of cassettebandje rondfietst.

Wilde alligators en hongerige tijgers
En omdat het de laatste weken in Bangladesh zijn, heb ik ook meer tijd genomen voor toeristische trips. De Sundarbans waren erg mooi, maar niet zo jungleachtig als ik had verwacht. Misschien hadden we dieper het bos in moeten gaan, dus een paar dagen op een boot doorbrengen, daar heb ik geen tijd (en geld) voor over gehad. We zijn bij het entry point geweest dichtbij Mongla, waar ook de herten en aapjes te zien waren in het wild, en krokodillen in fokhokken. Het was in ieder geval goed om een impressie te krijgen; in deze regentijd was het overal erg modderig en glibberig. Bovendien kan ik me goed voorstellen dat veel dieper in de Sundarbans er een tijger verscholen zit achter de lage, dichte begroeiing. Schijnt dat dezelfde week een tijger in een stadje daar dichtbij 3 mensen heeft gegeten (echt!) en daarna door de lokale bevolking met stokken is doodgeslagen uit woede.

Na deze bootervaring, met de auto slingerend naar Bagerhat gereden. Daar zijn moskeeën die honderden jaren oud zijn, in een open omgeving met een vierkant gegraven meer. En in een van die meren ook een grotere alligator ‘in het wild’ bij de ingang van een moskee. Deze krokodil wordt gevoerd, dus hoefden we niet echt bang te zijn dat hij ons wilde eten of aanvallen. Maar toch begonnen mensen waarschuwend te roepen als ik een foto wilde maken vanaf 3 meter afstand. Blijkbaar wilden sommigen proberen of hij wel een kip zou eten, toen ze een levende kip op zijn hoofd in het water gooiden. Maar de alligator negeerde deze directe aanval gewoon, door een paar keer met zijn ogen te knipperen. En de kip was al snel van de schrik bekomen en ging op zoek naar wormpjes op zo’n 50 cm afstand van de alligator. Een tweede kip deed het al niet beter, dus overleefde het waterballet ook.

Bijna terug!
Na een rustige dag bij CSS bezochten we een dag later het weeshuis van CSS en de school die daar dichtbij lag. De kinderen liepen rond in blauw-witte uniforms en speelden in de pauze in het hoge gras van de speelplaats. Na 10 minuten sloeg men met de hand op de gong om de kinderen weer naar de lokalen te bewegen. Aan de overkant van de redelijk drukke straat was een grote, ruime campus van het weeshuis. Aangezien de vele kinderen elke dag heen en weer moeten lopen hebben ze op een gegeven moment besloten om een tunnel aan te leggen en dat is een stuk veiliger.
In een enorme eetzaal was ruimte voor ongeveer 1000 kinderen; de keuken viel me eigenlijk nog een beetje tegen in de grootte, maar 4 keer zo groot als de keuken van het guesthouse waar ik sliep in Khulna en waar ze kookten voor max 90 gasten.

Nu ben ik al weer een paar dagen bij het AMRF, na een prima gekoelde busreis en aankomst in het stikhete, stoffige Dhaka. Overdag geprobeerd toch nog de laatste interviews uit te werken en een voorstel te schrijven voor een stagair die de businesskant van de filter zou kunnen gaan onderzoeken volgend studiejaar. En omdat het verkeer in Dhaka onvoorspelbaar is en de mensen met wie ik sprak gelijk de hele Bengaalse problematiek willen bespreken, kun je voor een meeting van gepland 1,5 uur gerust 5 uur uittrekken. Ik kan het prima vinden met een Duits meisje dat hier ook woont, dus na alle mannen en vrienden overal, nu weer een vriendin ;). Grappig dat je toch andere dingen deelt, we hebben ‘s avonds windows geshopt (zonder echt iets te kopen) en lekker filpjes gekeken.

Vandaag zelfs echt de laatste dag van mijn Bangladesh-reis. Als ik zo terugkijk was het een bijzondere ervaring en ben ik blij dat ik een tipje van dit gedeelte van de wereld gezien heb. En ik heb voor mijn project in ieder geval alles gedaan wat ik ook van plan was te ondervinden, onderzoeken en rondvragen. Nog meer zelfs. Maar ik denk niet dat ik zal vergeten dat het ook erg lastig was soms, langzame of geen internet connectie, doorwerken terwijl het zweet op je rug staat, dat ik Aljen miste, op een plank slapen en altijd en overal mensen die je groeten en naar je kijken. En de vriendschap van Milton en Lenin, de koks, iedereens bereidheid om het altijd naar mijn zin te maken en de mogelijkheden die er zijn om hier tijdelijk te leven zullen me zeker ook bijblijven. Morgenochtend om 9.15am gaat het vliegtuig vanuit Dhaka. Ik zie nu erg uit naar de vakantie met Aljen en terugreis naar Nederland. Dus tot snel en bhalo thako!

Gabrielle